Met een twinkeling in haar ogen legt Michèle Steurbaut met een ongelooflijke kalmte en een glimlach op haar lippen uit: « Ik ben twee keer aan de dood ontsnapt ». Deze woorden, uitgesproken zonder enige droefheid, getuigen van de innerlijke kracht van deze vrouw die weigert zich te laten definiëren door haar handicap. Als slachtoffer van een beroerte en een gesprongen aneurysma moest ze opnieuw leren leven. Maar voor haar was het nooit een optie om zich over te geven aan de berusting: « Mijn handicap had me in eenzaamheid kunnen opsluiten. Maar ik ben een vechter. Het leven is te kostbaar om het te laten ontsnappen ».
Ze heeft niet alleen de fysieke beproeving overwonnen, ze heeft ook de kracht gevonden om haar passies opnieuw te omarmen. Als voormalig wijnprofessional, oprichtster van Ventdanges Scs, heeft ze jarenlang contact gehad met sommeliers, winnaars van het beroemde programma Top Chef en sterrenchefs. Dit waardevolle netwerk zet ze nu in voor een nieuwe zaak: het openstellen van de horeca voor mensen met een handicap: « Te veel etablissementen beweren aangepast te zijn, maar in werkelijkheid is er nog veel werk aan de winkel ».
Het is door het observeren van de angsten en frustraties van andere mensen die van de ene op de andere dag gehandicapt zijn geraakt, dat Michèle op het idee kwam voor een ambitieus project: « Velen durven niet meer uit te gaan, uit angst om te storen of omdat ze geen plaatsen vinden die aan hun behoeften zijn aangepast. Ik wil dat veranderen ».
EEN MISSIE: DE GASTRONOMIE OPENSTELLEN VOOR DE VERGETENEN
Met haar partner Michel, die multiple sclerose heeft en zich in een rolstoel verplaatst, is ze vaak geconfronteerd met plaatsen die zichzelf « toegankelijk » noemen, maar dat in werkelijkheid niet zijn.
« Sommige bedrijven tonen een handicaplogo, maar in werkelijkheid zijn de toiletten onbruikbaar, de ruimtes te smal of de voorzieningen ontoereikend. Het is tijd om te heroverwegen wat het werkelijk betekent om gastvrij te zijn ».
Michèle wil verder gaan dan alleen een constatering. Op 10 december heeft ze een Facebook-groep opgericht met de naam « Handicapés mais nous croquons la vie » (Gehandicapten, maar we genieten van het leven). Deze uitwisselingsplaats is snel een kleine gemeenschap geworden, waar de leden hun goede tips, hun ervaringen, maar ook hun twijfels en hun hoop delen: « We motiveren elkaar om voluit te leven ».
Haar ambitie reikt verder dan dat, ze werkt aan een inventarisatie van restaurants die werkelijk zijn aangepast aan mensen met een beperkte mobiliteit: « Het gaat er niet alleen om dat je met een rolstoel naar binnen kunt. Er moeten toegankelijke toiletten zijn, praktische ruimtes en een echte aandacht voor detail, zodat iedereen kan genieten van een aangename ervaring ».
DE AANLEIDING
Als Michèle dit project met zoveel enthousiasme draagt, is het omdat ze de pijn kent van het verliezen van je houvast. « Wanneer je van de ene op de andere dag gehandicapt raakt, na een ongeval of een ziekte, ben je verloren. Alles lijkt moeilijker en de moed zakt je vaak in de schoenen ».
Ze heeft zelf periodes van intense ontreddering doorgemaakt, maar heeft waardevolle ankers gevonden.
Een daarvan is het water. « Zwemmen was een droom die ik al lang had weggestopt », vertelt ze. Dankzij een gespreksgroep in Moeskroen: « Le handicap on en discute » (We praten over handicaps), die in januari 2024 is geopend, kon ze deze wens realiseren in het zwembad van Les Dauphins: « Dat moment zal ik nooit vergeten. Het gaf me een vertrouwen terug dat ik was verloren ».
Geïnspireerd door deze ervaring wil ze anderen nu momenten van geluk en overwinning bieden. « Mensen met een handicap hebben vaak simpele dromen, zoals het delen van een goede maaltijd. Maar deze dromen lijken voor velen onbereikbaar. Mijn rol is om hen te laten zien dat het mogelijk is ».
HET IS EEN KWESTIE VAN VAN HET LEVEN GENIETEN
Michèle zegt graag dat ze een « vechter » is, maar haar omgeving gaat verder. « Sommige van mijn vrienden zeggen dat ze bijna vergeten dat ik gehandicapt ben », glimlacht ze. Deze veerkracht wil ze overbrengen door middel van concrete acties, maar ook door inspirerende verhalen.
Met haar vastberadenheid en haar positieve instelling zou Michèle wel eens een influencer op het gebied van handicaps kunnen worden, een rol die ze met enthousiasme overweegt. « Als het anderen kan helpen, waarom niet? Ik ben bereid om mijn ervaringen, mijn oplossingen en ook mijn frustraties te delen, want er is nog veel werk aan de winkel ».
Door Ophélie Wagnon
